ปี พ.ศ. 2302 ตรงกับสมัยพระเจ้าเอกทัศน์ กษัตริย์องค์สุดท้ายแห่งกรุงศรีอยุธยา พระวอ ซึ่งมีบรรดาศักดิ์เป็นพระวรราชภักดี และพระตา มีภูมิลำเนาเดิมที่บ้านหินโงม เป็นเสนา บดีของพระเจ้ากรุงเวียงจันทร์มาตั้งแต่สมัยพระเจ้าอนุวงษ์ไทธิราช เป็นผู้ดูแลผลประโยชน์ฝ่ายนอกของกษัตริย์กรุงเวียงจันทร์มีเรื่องขัดใจกัน กับพระเจ้าสิริบุญสารผู้เป็นโอรส จึงอพยพหนีข้ามลำน้ำโขงมาตั้งภูมิลำเนา บูรณะสร้างบ้านแปลงเมืองที่ จำปานครกาบแก้วบัวบาน ( หรือนครเขื่อนขันธ์กาบแก้วบัวบาน )
